1 Μαΐ 2008

"Οι Μετανάστες είναι της Γης οι Κολασμένοι, στον Κόσμο των Αφεντικών είμαστε όλοι Ξένοι"...


Σικάγο 1886 (http://en.wikipedia.org/wiki/Haymarket_affair ), Μανωλάδα Ηλείας 2008 (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=858343 )και κάπου ανάμεσα, Άρτα 2007 (http://www.methexi.gr/ , βλ. το link "Ο Χριστός φέτος γεννήθηκε στη γέφυρα).
Κοινός παρονομαστής η φυσική, πνευματική και ψυχική εκμετάλλευση ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους προς αναζήτηση όχι ζωής αλλά ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ! Το Σικάγο μπορεί να φαντάζει πολύ μακριά αλλά με μιά δεύτερη ματιά το Σικάγο αναβιώνει (και) στην ελληνική επαρχία...
Η πρώτη του Μάη είναι μια μέρα ορόσημο για όλους τους λαούς του κόσμου. Είναι μια ημέρα όπου η αξιοπρέπεια, το πνεύμα, το σώμα, η ψυχή εξεγείρονται και δεν παρακαλούν πια για λίγα ψίχουλα επιβίωσης αλλά επαναδιεκδικούν τη ΖΩΗ!
Εκατοντάδες σύντροφοι/ισσες σήμερα, αναρχικοί, αυτόνομοι, αντιεξουσιαστές και ανάμεσα τους και κάποιοι χριστιανοί υψώσαμε το ανάστημά μας απέναντι σε εκείνους που κλέβουν κάτι παραπάνω από τη ζωή μας, που δηλητηριάζουν την ψυχή μας, αρχής γενομένης από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που έχουν ξεπουλήσει τα πάντα στα μισθωτά και πολιτικά αφεντικά τους.
Η αλληλεγγύη μας απέναντι σε κάθε είδους μετανάστη, και πρώτα από όλα στους ίδιους μας τους εαυτούς, δεν εξαντλείται ούτε στα ψίχουλα των συμβάσεων που συνάπτουν εργατοπατέρες - αφεντικά ούτε στις αντιανθρώπινες, σε τελική ανάλυση, ελεημοσύνες της εξουσιάζουσας εκκλησίας. Αλληλεγγύη σημαίνει συμπόρευση, πάθος, αγώνας, σταύρωση, ανάσταση...
Πατρίδα μας ο ουρανός ολάκερος, ολόκληρη η γη - στον κόσμο των αφεντικών, είμαστε όλοι ξένοι...

15 Απρ 2008

Για τους συντρόφους...αιχμαλώτους της "δημοκρατίας"...


Αυτός που χάθηκε ανεξήγητα
ένα απόγευμα
(ίσως και να τον πήραν)
είχε αφήσει στο τραπέζι της κουζίνας
τα μάλλινα γάντια του

σα δυό κομμένα χέρια

αναίμακτα
αδιαμαρτύρητα
γαλήνια
ή μάλλον σαν τα ίδια του τα χέρια,
λίγο πρησμένα,
γεμισμένα με το χλιαρόν αέρα
μιας πανάρχαιας υπομονής

Εκεί, ανάμεσα στα χαλαρά,
μάλλινα δάχτυλα,
βάζουμε πότε πότε μια φέτα ψωμί
ένα λουλούδι ή το ποτήρι
του κρασιού μας,
ξέροντας καθησυχαστικά

ότι στα γάντια τουλάχιστον
δεν μπαίνουν χειροπέδες

Γιάννης Ρίτσος, Γραφή Τυφλού

11 Απρ 2008

Ο Παράξενος Ξένος...




Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου,
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις,
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες, στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες,
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ’ τις σκιές,
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά,
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά,
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα,
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς,
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα,
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου τα φόρεσαν για στέμμα,
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά,
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα,
σ’ αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι’ αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές,
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω,
μια προσευχή σ’ ένα περβόλι με ελιές,
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ’ έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα,
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομα μου,
πες αναβάλλεται η γιορτή,
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε,
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο "παράξενος" πως χάθηκε,
κι έφυγε οριστικά.

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω,
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι’ αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο,
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις,
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες,
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω, τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια,
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες,
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου,
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό,
αυτοί πουλάνε ακριβά τη γέννησή μου,
κι αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκότωναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό,
πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε,
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομα σου,
θα πω αναβάλλεται η γιορτή,
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε,
δε κάνει στάση Γολγοθά,
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά...

Active Member, Καλώς ήρθες Παράξενε
http://www.youtube.com/watch?v=s1tcgGayu0g

4 Απρ 2008

Για το Πάσχα που Έρχεται...Για το Πέρασμα από την Αστοχία στη Ζωή...


"And Jesus was a sailor, when he walked upon the water,
and he spent a lot time watching from his lonely wooden tower
and when he knew for certain only drowning men could see him
he said: 'All men will be sailors then, until the sea shall free them",
but he, himself, was broken, long before the sky would open,
forsaken, almost human..."

Leonard Cohen, Suzanne
http://www.youtube.com/watch?v=30egIKHT-pM

"Σ' Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία ο εχθρός είναι στις Τράπεζες και στα Υπουργεία..."


Το σύνθημα αυτό, που συχνά - πυκνά ακούγεται στις συγκεντρώσεις αναρχικών συντρόφων, φαντάζει, τις ημέρες που διανύουμε, πιό επίκαιρο από ποτέ.
Η εκφώνησή του δεν στοχεύει (μόνο) στο να δοκιμάσει τις εθνικιστικές (συνειδητές ή ασυνείδητες) αντοχές των "ελλήνων" αυτού του τόπου αλλά κυρίως στο να καταδείξει τον ρόλο των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών αφεντικών στο κουκλοθέατρο που λέγεται "κρίση και αποσταθεροποίηση στα βαλκάνια".
Ο ρόλος αυτός είναι χοντρικά διττός. Από τη μία δημιουργεί τις κρίσεις στην περιοχή ώστε να εκμεταλλευτούν, οι ταγοί της δημοκρατίας και της οικονομικής (τους) ευημερίας, κάθε αποσταθεροποίηση που θα τους επιτρέψει να αναπροσαρμόσουν τους όρους εκμετάλλευσης που πάντα επιβάλλει ο ισχυρότερος στον αδύναμο. Στην περίπτωσή μας η Δημοκρατία της Μακεδονίας, "μια χεσιά τόπος" όπως λέει και ο "θυμόσοφος λαός", παρουσιάζεται ωσάν το τέρας της Αποκαλύψεως που επιβουλεύεται τα πάτρια εδάφη και παρασκευάζει πόλεμο. Έτσι, να σου τα βέτο, να και το εμπάργκο με την επίσης προσχηματική αναφορά στο όνομα. [Προσχηματική για πολλούς λόγους. Από το ότι τον γεωγραφικό χώρο που ονομαζόταν Αρχαία Μακεδονία σήμερα τον μοιράζονται τα κράτη της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Δημ. της Μακεδονίας μέχρι το γεγονός πως οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν Έλληνες -τόσο γιατί η πλειοψηφία των υπολοίπων πόλεων απαξιούσε γι' αυτούς όσο και γιατί ο όρος "Έλληνας " με τη σημερινή του σημασία είναι παντελώς αυθαίρετος για να περιγράψει τα δρώμενα εκείνης της εποχής. Άρα κανένα από τα παραπάνω κράτη δεν δικαιούται μια μονοπωλιακή χρήση του ονόματος και της πολιτιστικής κληρονομιάς των αρχαίων Μακεδόνων.] Η κρίση επέρχεται, η οικονομία κλυδωνίζεται και έτσι νέες παρθένες και αδύναμες αγορές ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια των αδηφάγων ελληνικών αφεντικών.
Από την άλλη, υποδαυλίζει και συντηρεί τα εθνικιστικά μίση που δεν θα επιτρέψουν στους λαούς να δουν πως ο πραγματικός τους εχθρός δεν είναι "φυλετικός" ή "εθνικός" αλλά ταξικός! Ο εθνικιστικός συναγερμός, η κινδυνολογία και η διαστρέβλωση είναι οι καλλίτεροι σπόροι για να φυτρώσει αυτή η τόσο πολυπόθητη εθνική ενότητα που θα εμπεριέχει συμβιβασμούς από την πλευρά των εκμεταλλευόμενων ώστε να μην χαλάσει η σούπα της κρισιμότητας των "εθνικών ζητημάτων".
Στις Τράπεζες και στα Υπουργεία, σε Έλλάδα, Τουρκία, Μακεδονία (και όχι μόνο) οι καπηλευτές της ανθρωπότητας χρησιμοποιούν τους λαούς ως πιόνια σε μια σκακιέρα όπου ο νικητής και ο χαμένος δεν έχει να κάνει με το χρώμα (λευκό ή μαύρο) του "στρατού" αλλά με τη θέση στη σκακιέρα αυτή. Λευκοί και Μαύροι "Βασιλιάδες" και παρατρεχάμενοι "Αξιωματικοί" και "Πύργοι" νικητές και χορτασμένοι. Λευκοι και Μαύροι προλετάριοι "Στρατιώτες" ηττημένοι... Για πόσο ακόμα;....

18 Μαρ 2008

Η Εκκλησία ως Κριτής κι Εκδικητής...


Να λοιπόν που και η Διαρκής "Ιερά" Σύνοδος πήρε θέση για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης... η Εκκλησία «δέχεται και ευλογεί την παραδεδομένη τέλεση του γάμου κατά το ορθόδοξο τυπικό ενώ θεωρεί πορνεία κάθε άλλη συζυγική σχέση εκτός αυτού».
Κρίμα...πάνω που η κατάπτυστη πρόσδεση της Εκκλησίας στο άρμα του Κράτους έλεγε να χαλαρώσει (για αποκοπή ούτε λόγος, απαιτείται ολική επανάσταση στους εκκλησιαστικούς κόλπους για να ξαναβρει η Εκκλησία την αντικρατική, πρωτοχριστιανική, ευχαριστιακή της ταυτότητα) με την εκλογή ενός μετριοπαθούς αρχιεπισκόπου, τα πιο άραχνα, μισαλλόδοξα και συντηρητικά στοιχεία της εξουσιάζουσας συνόδου μίλησαν ως αυτό που θα ποθούσαν να είναι: μπάτσοι και δικαστές...να σκορπούν ολόγυρα αφορισμούς και επιτίμια, τιμωρίες και καταδίκες...

τι; ο Χριστός μίλησε για αγάπη και συγχώρεση; για αξιοπρέπεια και ελευθερία;...πάνε αυτά, "ξανακατέβηκε" Εκείνος στη Γη και οι Μεγάλοι Ιεροεξεταστές Τον δικάσαν και καταδικάσαν ακόμα μια φορά...αφού πρώτα είχαν εξελίξει το γαϊδουράκι Του σε crysler, το ακάνθινο στεφάνι σε απαστράπτουσα μίτρα και την μαστιγωμένη άγια πλάτη Του σε πλαδαρές, χορτασμένες κοιλιές...

πορνεία λοιπόν.. οτιδήποτε δεν φέρει την "ευλογία" ενός παπά (γιατι σιγά μην η ευλογία του Θεού πνέει όπου θέλει) κρίνεται αδιακρίτως ως ασωτεία...οτιδήποτε την φέρει, ιερό και όσιο... καμία συζήτηση για τους βιασμούς και τη βία στις εκκλησιαστικά correct οικογένειες... καμιά συζήτηση για εκείνα τα ζευγάρια που (και) μη δεχόμενα να αναγάγουν την ένωσή τους σε εμπορική συναλλαγή βιώνουν με κάθε ευλογία, σεβασμό, αγάπη, έρωτα αλλά και δυσκολίες την καθημερινότητά τους και ας μην έχουν ένα χρυσό δαχτυλίδι να τους περιορίζει το δάχτυλο... αλλά και φυσικά, καμιά συζήτηση για την ελευθερία εκείνων που επιλέγουν να απέχουν από οποιαδήποτε προαναφερόμενη επιλογή.... έχει μείνει η εξουσιάζουσα εκκλησία με την επί τουρκοκρατίας εντύπωση πως τα πάντα γύρω της αποτελούν τσιφλίκι της, κυριολεκτικά και μεταφορικά...πως οι πάντες είναι "υποχρεωμένοι" να εκπορνεύουν τις ψυχές και τις ζωές τους προσφέροντάς τες θυσία στα ρυπαρά χέρια των ιερέων του βωμού της...